İtme merkezinde ölçülen M momentiyse, M = 0,5 CmpcV2S- formülüyle elde edilir. = 0,5 Czp V2S (akış yönüne dik) bağıntılarına eşittir. R bileşkesinin bileşenleri, R, = 0,5 c.pv’S (akış yönünde ) ve R. Bu güçler sistemi, bir R bileşkesi ve bir M momentiyle gösterilebilir. Sesaltı hızlarda (M <0,7 için), hava akış yönüne dik doğrultuda ölçülen direnç güçleri, hava hızıyla ve profil yüzeyiyle doğru orantılıdır. Sesüstü hızlar için maket deneyleri, Laval boruları da denilen borularla donatılmış hava tünellerinde yapılır. Söz konusu aktarma işlemi mekanik benzeşme yasalarına dayanır ama sesaltı hızlar için Reynolds sayısına, sesüstü hızlar için de Mach sayısına eşit sayılarda deney yapmak gerekir. Böylece, maketler üstünde elde edilen sonuçları, gerçek araçlara aktarma olanağı bulundu. Kuramsal incelemeler karmaşık hesaplar gerektirdiğinden, çok geçmeden hava tünellerinde deneyler yapılmaya başlandı. İkinci Dünya savaşı sırasında bazı avcı uçaklarının dalışta 900 km/saatlik hızı aşmasıyla, sesüstü hızlar için bu varsayımı yeniden gözden geçirmek zorunluluğu ortaya çıktı.
Profiller çevresindeki hava akışını inceleyen ilk araştırmalar, havanın sıkıştırılamayan bir akışkan sayılabileceği varsayımına dayanıyordu. Alman fizikçi Ludwig Prandtl’ın 1904’te sınır tabakalar üstünde yaptığı çalışmalar, aerodinamiğin gerçek atılımını yapmasını sağladı. Söz konusu çalışmalardan yararlanan Clement Ader, 1890 yılında Eole adlı aracıyla 50 metrelik ilk uçuşu gerçekleştirdi.
sonunda Alman Otto Lilienthal ile Fransız Louis Mouillard’ın kuşların uçuşuyla ilgilenmeleriyle ve planör denemeleri yapmaya başlamalarıyla ortaya çıktı. Aerodinamik araştırmalarının amacı, hareketli cisimlere, havada ilerlemelerini kolaylaştıran, dolayısıyla itme gücünü azaltan biçimler vermektir. Katı cisimlerin atmosferde yer değiştirmesiyle ilgili fiziksel olayları inceleyen bilim dalıdır.
0 kommentar(er)
